Bireysel Farklılıklara Saygı Gösteren Bir Öğrenci Nasıl Davranır?
Kayseri’de bir okulun sınıfında, penceremden dışarıyı izlerken, yine bir sınav haftası daha başlamıştı. Herkesin kafasında aynı düşünce: “Bu hafta nasıl geçecek?” Bazı arkadaşlarım, sınavlara başlamak için heyecanlı, kimisi ise kaygılıydı. Fakat benim gözlerim, sınıfın köşesinde tek başına oturan Ahmet’teydi. O, her zaman sessizdi, ama dikkatle izlediğimde gözlerinde bazı duyguları barındıran bir huzursuzluk vardı. Ahmet’i hiç kimse pek umursamaz gibi görüyordu, hatta bazen onu dışlayan bakışlar bile fark ediliyordu. Oysa Ahmet’in içindeki potansiyeli ben biliyordum, sadece herkesin farklı olduğunu unutanlar, onu fark etmiyordu.
Bir İlk Tanışma
Ahmet’le tanışmam aslında tesadüf olmuştu. Bir gün okul kütüphanesinde yalnızdım, o da gelmişti. Kitapları karıştırırken, rafın karşısındaki yerde kitapları düzenleyen Ahmet’in elindeki kitaba gözüm takıldı. O kadar ilginç bir konuyu anlatıyordu ki, hemen yanı başına gidip “Ahmet, o kitap gerçekten çok ilginç görünüyor” demiştim. Ahmet önce hafif bir şaşkınlıkla, sonra da biraz da utangaç bir şekilde gülümsemişti.
“Sen de kitap okumayı sever misin?” diye sormuştum. O an, hayatındaki tekneye sormuş gibi hissettim: “Sen de farklısın, değil mi?”
Ahmet’in küçük bir gülümsemesiyle o kadar çok şey söyleyememişti, ama gözlerinde bir parıltı vardı. Ahmet, bazı insanlardan farklıydı. O kadar çok şey yaşanıyordu içimde; onun, toplumdan farklı bir noktada olduğu hissi beni hem üzüyordu hem de bir şekilde koruma içgüdüsü uyandırıyordu. Herkesin onun gibi farklı olabileceğini bir an bile unutmamalıydık.
Bireysel Farklılıklar ve Saygı
Bir gün sınıfta, öğretmenimiz “Bireysel farklılıklar” konusunu işliyordu. Hepimizin farklı yetenekleri olduğunu, farklı hızlarda düşündüğümüzü ve öğrenme şekillerimizin birbirinden farklı olabileceğini anlatıyordu. O an, aklımda Ahmet’in yüzü belirdi. Gerçekten de sınıftaki herkes farklıydı. Kimisi çok hızlı yazıyordu, kimisi anlatırken sesi kısık, bazısı ise hep dersin sonunda soruları sorardı. Oysa Ahmet, sessizce izlerdi her zaman. Ama belki de Ahmet’in farklılıkları, onun içindeki derin düşünceleri ve kalemiyle yazdığı her şeyi en güzel şekilde anlamamız gerektiğini fark etmemizi sağlıyordu.
Ahmet’in derste soru sormamış olması, onun zeki olmadığı anlamına gelmezdi. Belki de, bazı şeyleri iç dünyasında anlamaya çalışıyordu. Belki de Ahmet, sadece herkesin farklı bir tempoda yol almasını, her bireyin kendine has olduğunu, kimsenin bir diğerine benzemeye zorlanmaması gerektiğini bize anlatıyordu.
İçimdeki Kaygılar
Bir gün, sınıfta grup çalışması yapmamız gerekti. Bu tür çalışmalarda herkes rolünü çok net bir şekilde üstlenirken, Ahmet yine sessiz kaldı. İçimde bir kaygı vardı. Ahmet’i kimse anlamayacak mıydı? Onu bu projede dışlayacak mıydık? Çevremdeki arkadaşlarım çok farklı bir şekilde hareket ederken, Ahmet’in sessizliği her zaman beni üzüyordu. Bir an, o kaygı içinde, Ahmet’in yanına gittim ve “Birlikte çalışmak ister misin?” dedim. Onun gözlerinde şaşkınlık vardı ama sonra hafifçe başını salladı. Bu an, bana bireysel farklılıklara saygı göstermenin ne kadar önemli olduğunu hatırlatmıştı. Ahmet, sınıfın diğer üyelerinden farklı bir hızda çalışıyordu, ama biz ona katıldıkça, o hızın ne kadar değerli olduğunu fark ettik. Ahmet’in fikirleri, diğer arkadaşlarınkilerle ne kadar uyumlu ve derindi. Bir şeylerin, herkesin farklı hızlarda ve yöntemlerde öğrenebileceği bir dünyada olduğunu tekrar görmüştüm.
Bir Öğrencinin Saygısı
O grup çalışması bitince, hepimiz Ahmet’in fikirlerinin ne kadar değerli olduğunu fark ettik. O an, sadece bir grup çalışması yapmıyorduk; aslında biz birbirimize saygı gösteriyor, birbirimizin farklılıklarını kabul ediyorduk. Bireysel farklılıklar, o kadar önemliydi ki, ancak onları kabul edip birlikte hareket ettiğimizde gerçek başarıyı elde edebileceğimizi fark ettim. Ahmet’in sessizliği, aslında içindeki cevherin bir yansımasıydı. Onun tarzı farklıydı, ama o da tıpkı bizler gibi saygıyı hak ediyordu.
Sonuçta
Bir öğrencinin bireysel farklılıklara nasıl saygı gösterdiğini anlamak, bazen küçük ama çok değerli bir adım atmayı gerektirir. Ahmet’i anlamak, sadece onunla çalışmak değil, aynı zamanda herkesin farklı bir şekilde dünyayı algıladığını kabullenmekti. Bir öğrencinin davranışı, bazen küçük bir selamlaşma, bazen bir destek olabilir. O an, bana hepimiz için geçerli olan bir şeyi hatırlattı: Her birey, içindeki potansiyeli keşfetmek için farklı bir yol izler. Bizim yapmamız gereken, bu yolculuğa saygı göstermek ve birbirimize destek olmaktır.
Bireysel farklılıkları anlamak, sadece farklı bakış açılarına saygı göstermek değil, aynı zamanda her insanın kendi zamanında ve hızında bir şeyler öğrenebileceğini kabul etmektir. Ve bu saygı, en sonunda hepimizi daha güçlü kılacaktır.